سیب زمینی ، قبل تولد

دانشگاه از بیست و چهارم باز شده اما من هفته دیگه میرم سر کلاس.

الان که بهش فکر میکنم هیچ ذوق و حوصله ای ندارم.

وضع دنیا که بهم میریزه اول از همه خونه ما تکون میخوره.

من هیچوقت از وضعیت کشور و نسبت خودم با اون حرف نمیزنم ، انگار که توی این مملکت زندگی نمیکنم ، درسته ولی به این معنی نیست که فشارشو احساس نمیکنم، مگه میشه فشرده نشی و از پا در نیای.

وقتی ضعیف هستی بیشتر میلرزی ، xxxنگران تعداد سیب زمینی ها میشیxxx

راستش من به طرز ناجوانمردانه ای نمیخوام دنیای اطرافمو ببینم ، هیچ وقت اخبار گوش نمیدم و هرگز رای ندادم ، ایران که هیچ, دنیا هم برام مهم نیست . ولی خب صدای خبر همیشه از همه جا به گوش میرسه ، اخبار کثافت و وحشت آور... مرگ ها ، جنگها ، کشته شدن بچه ها ...

بعد انگار نشستی توی خونه ای که داره سقفش میریزه روی سرت ... آره داره میریزه 

دلم میخواد توی دنیای خودم بمونم ، مثل بچه های کوچیک ، نمیخوام وارد دنیای بزرگا بشم